BACK TO BIRTH PLACE

กลับไปเยี่ยมบ้านเกิด

          
เทศกาลสงกรานต์ซึ่งถือเสมือนเป็นวันขึ้นปีใหม่ของไทยเราก็กำลังจะผ่านพ้นไป หลายๆ คนคงได้ไปเที่ยวกันอย่างสนุกสนาน และก็คงมีอีกหลายๆ คนที่ไม่ได้ออกไปเที่ยวไหน เพราะมีภารกิจที่ต้องทำ หรืออาจจะไม่อยากไปไหนเพราะต้องการพักผ่อนอยู่กับบ้านก็เป็นได้ ส่วนตัวผมเองกับครอบครัวก็เช่นกัน คือไม่อยากไปไหนไกลๆ อยากใช้วันหยุดหลายๆ วันแบบนี้พักผ่อนอยู่กับบ้านมากกว่า แต่ก็ต้องเดินทางอยู่ดี เพราะตามประเพณีในวันตรุษสงกรานต์ หนึ่งในพิธีกรรมที่บรรดาลูกๆ หลานๆ ควรจะทำคือไปรดน้ำดำหัวผู้ใหญ่ การรดน้ำดำหัวเป็นการขอพรจากผู้ใหญ่ ไม่ใช่ไปให้พรท่าน พรที่ท่านให้ก็มักจะบอกว่า ขอให้มีความสุขความเจริญตลอดปีใหม่อะไรทำนองนั้น ผมและครอบครัวจึงได้เดินทางไปยังบ้านเกิดของผมคือสระบุรี ที่ซึ่งคุณพ่อและคุณแม่ยังอยู่ที่นั่น

          
Songkran Festival or it is known as Thai New Year will pass again. Many of you may have enjoyable holiday trips, and some may not because of their work or they need not to go anywhere. Some may take this chance to stay at home. Like me and my family, we don’t want to go anywhere during this festival. We prefer to stay at home and take a break. One of activities during Songkran festival is paying respect to elders and asking them for something good. My family and I have to go to Saraburi province where my parents currently live.

          
การไปครั้งนี้ก็ได้มีโอกาสถ่ายรูปบรรยากาศบ้านที่ต่างจังหวัดมาให้ดูด้วยนะครับ ก็ลองดูภาพที่อยู่ใน Photo Album ในหัวข้อเรื่อง Back to my birth place นะครับ อาจจะทำให้ใครที่มีบ้านอยู่ต่างจังหวัดเหมือนผมได้คิดถึงบ้านและอยากกลับไปเยี่ยมบ้าน เยี่ยมคุณพ่อคุณแม่กันบ้างก็ได้ และนอกจากภาพบรรยากาศที่นำมาให้ชมกันแล้ว วันนี้ก็จะขอเล่าเรื่อง การเพาะเห็ดฟาง ซึ่งคุณพ่อคุณแม่ของผมท่านทำมาก็หลายปีแล้ว เพราะหลังจากอายุมากขึ้น ท่านก็เลิกทำนา แต่ด้วยความที่ท่านไม่อยากจะอยู่เฉยๆ ท่านก็เลยหากิจกรรมทำเพื่อเป็นการออกกำลังกาย ด้วยการเพาะเห็ดฟางขาย

          
I had a chance to take some photos during this trip. You can see them in my Photo Album titled “Back to my birth place”. These photos may make any one of you, whose birthplace is in up-country like me, miss your hometown and eager to go back home to visit your parents. Besides the photos of my parents’ house that you can see, today I’ll share with you about growing Paddy-straw-mushrooms (Volvariella Volvacea). My parents have been growing mushrooms for many years since they stopped growing paddy rice. They grow mushrooms for just a physical exercise, however, they can also make money from this.

          
เห็ดฟางที่คุณพ่อและคุณแม่ช่วยกันเพาะนั้น ท่านเพาะ แบบโรงเรือน ถ้าดูจากรูปจะเห็นได้ว่า โรงเรือนที่ว่านี้สร้างขึ้นมาโดยใช้ใบหญ้าคาทำเป็นฝาผนังส่วนหลังคามุงด้วยสังกะสี ข้างในบุด้วยพลาสติกเพื่อกันไม่ให้ลมพัดเข้าออกได้ เวลาเพาะจะต้องมีการฆ่าเชื้อภายในโรงเรือนด้วยไอน้ำก่อน วิธีการก็คือใช้ถังแกลลอนขนาดใหญ่ใส่น้ำต้มด้วยเตาน้ำมันแล้วต่อท่อจากถังเพื่อให้ไอน้ำเข้าไปในโรงเรือนที่ปิดสนิท ไอน้ำก็กระจายไปทั่วภายในโรงเรือนเพาะเห็ด และเมื่อไอน้ำเย็นลงก็จะทำให้ฟางและเชื้อเห็ดฟางเริ่มเจริญเติบโต ภายในระยะเวลาประมาณ 1 – 2 สัปดาห์ก็สามารถเก็บไปขายได้

          
My parents grow mushrooms in corrugated iron roofed building with imperata arundinacea leaves made as the wall. (You can see from the photo) My parents put plastic sheet as internal lining so as to protect the wind from blowing into the building. Before growing mushrooms, they have to pasteurize by injecting stream into the room where the compost have been placed. After pasteurization, the compost is re-conditioned and the mushrooms will usually take about 1 – 2 weeks to grow and can be harvested for sale.

          
คุณพ่อเล่าว่า บางช่วงอย่างเช่น เทศกาลกินเจ เห็ดฟางจะมีราคาดีมาก จะมีแม่ค้าจากตลาดมาเฝ้ารอคุณพ่อกับคุณแม่เก็บเห็ดถึงที่บ้านตั้งแต่ตี 3 – 4 แต่ถ้าเป็นช่วงปกติ คุณพ่อจะเป็นคนเอาไปขายส่งที่ตลาดในเมือง ซึ่งก็ถือว่าเป็นรายได้เสริมดีทีเดียว เผลอๆ น่าจะได้มากกว่าการทำนาด้วยซ้ำ เพราะการทำนาจะขายข้าวได้อย่างมากก็ปีละ 1 – 2 ครั้งเท่านั้น แต่การเพาะเห็ดขาย สามารถเก็บได้ทุกวัน เพราะตอนนี้คุณพ่อมีโรงเรือนเพาะเห็ดถึง 4 โรง แต่ละโรงคุณพ่อก็จะเพาะห่างกันประมาณ 1 สัปดาห์
จึงทำให้มีเห็ดออกมาให้เก็บขายทุกวันๆ ละอย่างน้อย 30 – 50 กก. โดยเฉลี่ย ก็พอมีรายได้จากกิจกรรมการออกกำลังกายนี้พอสมควร

          
My father told me that during some festival like Chinese Lent as vegetarian, mushrooms are very expensive. The vendors from town will come to my parents’ house and wait for mushrooms as from 3 a.m. to 4 a.m. But during normal period, my father has to bring mushrooms to sell in town. It is considered that the income from selling mushrooms is good enough. Perhaps, it is better than income from selling rice, which can be made only 1 – 2 times a year. But for mushrooms, they can harvest almost everyday. Now my parents have 4 buildings for growing mushrooms. Each week, they prepare to grow for each building. As a result, they can harvest mushroom everyday. The average of mushrooms harvested per day is 30 – 50 kgs. That is a good physical exercise, isn’t it?

          
นอกจากการเพาะเห็ดฟางขายแล้ว ท่านยังปลูกมะม่วงไว้หลายต้น ถ้าปีไหนมะม่วงมีผลผลิตดีๆ จนทานกันเองไม่ไหว จึงต้องนำไปขาย แต่ก็ไม่ได้ถือว่าได้อะไรเป็นกอบเป็นกำ เพราะเจตนาหลักคือปลูกไว้ทานกันเองมากกว่า เวลาผมไปบ้านนี้ทีไรก็จะได้มะม่วงสารพัดชนิดกลับมากรุงเทพฯ เสมอๆ นอกจากเห็ดฟางที่ต้อง ติดกลับมาทุกครั้งอยู่แล้ว นอกจากมะม่วงแล้วยังมีปลาที่สามารถขายได้ เพราะที่บ้านมีบ่อน้ำขนาดใหญ่ เนื้อที่ประมาณ 4 ไร่เศษ คุณพ่อจะเลี้ยงปลานิล ปลาดุก และปลาช่อน
พอโตได้ที่ก็สามารถจับไปขายได้อีกเช่นกัน

          
Besides growing mushrooms, my parents also grow mangoes. Some years, if the production of mangoes is greater than consumption they may bring mangoes to sell in town. However, it is not their intention to do that because they grow mangoes for consumption only. Whenever I visit my parents, I usually take mangoes and mushrooms back to Bangkok. Besides mangoes, my parents also have many kinds of fishes i.e. cat fishes in the big pond with the area about 4 Rai (6.400 square meters). These fishes can be sold as well.

          
นี่แหละครับชีวิตของคุณพ่อและคุณแม่ของผม ดูท่านจะมีความสุขกับการใช้ชีวิตแบบนั้น ผมเคยชวนท่านหลายต่อหลายครั้งว่าให้มาอยู่กรุงเทพฯกับผม ไม่ต้องเหนื่อยทำอะไรแล้ว อยู่กับบ้านดูหนังฟังเพลงสบายๆ แต่ท่านบอกว่า มาอยู่แบบนั้นเบื่อตายก่อนแน่ๆ เพราะเหมือนคนแก่ไร้ค่า และจะเฉาตายเปล่าๆ ผมก็ว่าถ้าจะจริงอย่างที่ท่านพูด เพราะสักวัน หลังจากลูกมีครอบครัวเป็นของตัวเองแล้ว ผมคงจะใช้ชีวิตบั้นปลายแบบท่านเหมือนกัน

          
This is the way of my parents’ living. They seem to be very happy to live their lives as it is. I used to ask them to stay with me in Bangkok where they have to do nothing but watching TV and listening to music. They said to me that it is a boring activity and they may die early without doing anything. Now, I absolute agree with them. Some days after my daughter gets her own family, I would live my life the same as my parents, who knows?